بسم الله الرحمن الرحیم-مقاله ای از جناب ":هدیل عبدالهادی:"بنام گزینشی از فلاکت مصر اسلامی- مصریان نیازمند احترام- عدالت اجتماعی – هستند نه یک مذهب  به اسانی به  حساسیتهای مذهبی دست پیدا نمیکند- تصور یک سیاست مدار که منشی را که انتخاب کرده است باعث ازدحام خیابان های قاهره شده است- صداهای ناهنجار شهر که از افرادمتراکم درمیاید درقابت صداهای موذن که مردم رابه نماز فرامیخوانند وهوای مسموم وارد ریه های افراد میشود هر قدمی که بر میدارند وکفش ها روی انان خاک کرفته است- بوی نان معطر تازه که از تنور نانوائی دولتی نزدیک به دماغ ها میرسد جوانان تحصیل کرده دانشگاهی بیکار دریک کافه گرد هم امدند وبه تماشای فوتبال مشغول هستند- مردی که ازدرب خط واحد اویزان است برای نشان دادن مسیر اتوبوس باحقوق بسیارنازل غیر رسمی کار میکند- دختری با وضع موی ژولیده ولباس فرسوده برای خود تقاضای پول خورد میکند درک افراد از مالیات هائی که میدهند سخت نسبت به ان حساس شدند وارد شعور روزمره شده است- جدالی سخت با نیروی سیاسی تازه به قدرت رسیده واطمینان به راه حل انها وعمل انها بوجود امده است- فرد بسمت محل حکومت  و مرکز حزب اخوان المسلمین هجوم میاورد وهمه درباره اعضای اخوان المسلمین واعضای حکومت بحث میکنند واحساسات خشم الود خودر ا نشان وابراز میکنندکه شاهد چه ماجراهائی هستند که دروغ وغلط را راست تلقی کنند وهمه در موارد بیانشده توافق وهما هنگی کامل دارند ومیخواهند وقت وزمان را به هدر ندهند که حزب حاکم هرچه سریعتر  اقدام به یک طرح اصلاحی بزند که درد به دعصب  به غشا عصب رسیده است- ادامه دارد